Peguche

Sorry dat we zo lang niks van ons hebben laten horen. Maar twee maal op rij was een verhaal dat was geschreven van drie pagina's opeens verdwenen dus de motivatie voor een derde poging bij onze schrijfster was ver te zoeken. maar we're back!

Zondagavond kwamen we na een busreis van maar liefst zes uur aan in Peguche. Hier was het in eerste instantie erg wennen. Het was meteen duidelijk dat we op het platteland waren en de armoede wordt hier niet onder stoelen of banken geschoven zoals dat in Quito wel het geval was.

Maandagochtend hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de kinderen in Peguche. Dit waren er echter maar drie. Om dit te verklaren moeten jullie begrijpen dat hier in Peguche, en veel andere indianendorpen, tijd en data totaal geen rol spelen. Het was voor Mara en Mariska dan ook geen verrassing dat bijna alle kinderen de vakantieactiviteiten vergeten waren. We zijn met de juf van Villa Ticca, haar dochtertje, de andere twee kids, Mara en Mariska door het dorp gaan wandelen. Uit alle huisjes hebben we kids opgetrommeld en ze aan de vakantieplannen herinnerd. Dit was erg leuk aangezien we zo ook gelijk het dorpje beter leerden kennen. Aan het eind van het dorp besloten we door te lopen naar de waterval. Deze ligt midden in het Eucalyptusbos. Het is een hele mooie omgeving, de waterval en het geluid van de stromende riviertjes maakt de atmosfeer helemaal af.
Toen we terug liepen richting Villa Ticca stopten we nog even bij Blanca (voor degenen onder ons die de aflevering van 'het mooiste van de klas' met Mariska hebben gezien kennen haar misschien wel). Blanca is een vrouw die samen met haar man en haar negen kinderen in Peguche woont. Nog een contrast met Quito, hier blijven de mannen grotendeels wel bij hun vrouwen en kinderen, de cultuur is hier niet te vergelijken met die in Quito. Een wereld van verschil dus. Villa Ticca heeft Blanca een implantaat gegeven in haar arm zodat ze geen kinderen meer kan krijgen. De mannen in de indianencultuur zien voorbehoedsmiddelen als een reden om lekker vreemd te kunnen gaan en dus was het ook niet gemakkelijk om de man van Blanca over te halen om het implantaat te plaatsen. Mariska vertelde echter dat als Blanca nog een kind zou krijgen er een grote kans was dat ze het zelf niet zou overleven. Uiteindelijk ging haar man overstag. Het 'huisje' waarin het gezin woonde was erg armoedig. De bedden bestonden uit planken, matrassen ontbraken. Blanca was erg aardig en gastvrij.
In de middag hebben we gelunched in Otavalo, een kleine stad heel dichtbij Peguche.
In de avond hebben we lekker gegeten in het hostel waarbij de mooie avonturen van Baños nog eens uitgebreid werden besproken. We zijn op tijd gaan slapen.

Dinsdag was Lies ziek, voedselvergiftiging, dus die is die dag in bed gebleven. De rest van de groep is in de ochtend met de kinderen gaan hockeyen. Er waren alweer een stuk meer kinderen aanwezig.
in de middag zijn ze naar de Hot Springs geweest waar lekker is ontspannen en is bijgekomen van de zware ochtend met de kids en de nasleur van de lange busreis.
In de avond is wederom gegeten in het hostel.

Woensdag was Ies ziek en bleef dus in bed liggen. De rest is met de kids naar een grote speeltuin in Otavallo geweest. Dit was de eerste dag dat de kinderen en wij een beetje loskwamen en het duurde dan ook niet lang voor we met dertig man in het gras lagen te rollenbollen. Het was een erg leuke ochtend.
In de middag hadden we vrij. We hebben lekker in de hangmatten gelegen, even relaxen.
Na het eten in het hostel hebben de meiden een workshop sieraden maken gedaan onder leiding van Chief Commander Mariska. De resultaten mochten er wezen.! Wederom een gezellige avond.

Morgen schrijven we verder want nu zijn we echt genoodzaakt even bij het haardvuur te genieten. Ciao!